Pregoreksja

W okresie ciąży nie można stosować diet odchudzających. Zwiększa się wówczas ryzyko niedożywienia płodu oraz wad rozwojowych [Świątkowska 2015].

Ciążoreksja, inaczej anoreksja w ciąży lub pregoreksja (od ang. pregnancy – ciąża i łac. anorexia– anoreksja) to zaburzenie odżywiania, którego istotą jest głodzenie się i/lub prowokowanie wymiotów w czasie ciąży. Kobieta, która cierpi na ciążoreksję boi się, że przytyje w czasie ciąży. Spożywa więc niskokaloryczne potrawy, w niewielkich ilościach, tłumacząc się brakiem apetytu i nudnościami. Pregorektyczka stale kontroluje masę ciała, intensywnie ćwiczy oraz prowokuje po posiłkach wymioty, aby pozbyć się jedzenia. Często wykorzystywane są środki moczopędne i przeczyszczające, które mogą wywołać poronienie albo doprowadzić do niedorozwoju fizycznego lub umysłowego dziecka. Niedożywienie płodu zwiększa prawdopodobieństwo jego otyłości oraz wystąpienia u niego zaburzeń metabolicznych w przyszłości. Może również dojść do poronienia lub obumarcia płodu. Do skutków odchudzania się w czasie ciąży należą: anemia, osteoporoza, nadciśnienie tętnicze, osłabienie, wypadnie włosów, depresja. Po porodzie często pojawiają się problemy z naturalnym karmieniem.

Przyczyny anoreksji w ciąży są bardzo złożone. Przypuszcza się, że na pregoreksję są narażone kobiety z niskim poczuciem własnej wartości, które w dzieciństwie przeżyły jakąś traumę. Ciąża może być bodźcem, który przypomina o traumatycznym zdarzeniu i zapoczątkowuje chorobę. W związku z tym, że pregoreksja nie jest jeszcze osobną jednostką chorobową, przy leczeniu tego schorzenia konieczna jest pomoc psychologiczna przy współpracy z lekarzem prowadzącym ciążę [Majewska2014].