Dziś jest Światowy Dzień Hipnotyzmu i dlatego postanowiłam trochę o nim opowiedzieć z perspektywy praktyka, który wykorzystuje ją w swojej pracy.
Czym jest hipnoza?Znalazłam kiedyś taki cytat, którym się posłużę, bo oddaje to co chcę powiedzieć ”Hipnoza, otwierając wrota podświadomości pozwala na zaszczepienie nowych idei, które mają służyć zdrowiu, radości i rozwojowi człowieka”.
Mimo że jest tak wiele praktycznych zastosowań hipnozy, ukazały się tysiące naukowych opracowań na jej temat i wielu praktyków dzieli się swoimi spostrzeżeniami oraz doświadczeniami, to jednak do tej pory nie wypracowano jednoznacznej definicji hipnozy.
Wiadomo, jak należy wprowadzać człowieka w trans hipnotyczny oraz w jaki sposób oddziaływać na niego, aby sugestie przyniosły spodziewany skutek terapeutyczny.
Hipnoza jest stanem świadomości mieszczącym się pomiędzy jawą a snem. Jest stanem wzmożonej koncentracji i podatności na sugestie, ale jest także błogim relaksem, w którym ciało doświadcza rozluźnienia i odprężenia. Hipnoza nie jest snem. Generalnie świadomość w stanie hipnozy jest zachowana, podopieczny wie, co się z nim dzieje i gdzie się znajduje. Ciało jest przyjemnie rozluźnione ale docierają do świadomości odgłosy z otoczenia. Są jednak odległe, jakby słyszane przez mgłę i nieistotne. Pierwsze wrażenia to wzbierająca senność, kiedy myśli błądzą daleko od realnego otoczenia. Nadal jednak odbieramy wszelkie bodźce zmysłowe (słuchowe, dotykowe, węchowe). Osoba zahipnotyzowana doskonale rozumie i słyszy słowa. Następuje uczucie głębokiego odprężenia, fizycznego zadowolenia połączonego z błogostanem. Moi podopieczni podkreślają cudowne uczucie beztroski, relaksu i spokoju. Zmienia się poczucie czasu. Umysł jest otwarty na przyjmowanie nowych myśli. Podświadomość jest wrażliwa na sugestię hipnotyczną, ale trzeba się porozumiewać przy pomocy odpowiedniego języka. Używam barwnej mowy obrazów, uczuć, marzeń sennych. To język opisowy, bogaty i bliski ludzkiemu sercu.
Czy w stanie hipnozy można zmusić człowieka do zrobienia czegoś?Nie można nikogo zmusić do wykonania czynności niezgodnej z jego kodeksem etycznym i moralnym. Pewna cząstka podświadomości zawsze czuwa i kontroluje nasze zachowanie. Taka sugestia po prostu nie działa. Zawsze najpierw przeprowadzam wywiad z podopiecznym i dokładnie ustalam to co wprowadzę do podświadomości.
Aby wykształcić w sobie nową cechę, najpierw powinniśmy zaszczepić ją w swojej podświadomości. Gdy ta ją zaakceptuje i przyswoi jako nowy model działania, przejawi się to twoim nowym zachowaniem.
Kiedy podopieczny osiąga poziom głębokiego relaksu fizycznego i psychicznego, hipnotyzer zwykle przystępuje do pracy na poziomie podświadomości. Podaje właściwie sformułowane sugestie, prowadzi procesy twórczego uczenia się i zapamiętywania nowych form zachowania. Ten etap transu hipnotycznego jest ściśle indywidualny i dostosowany do potrzeb danej osoby. Może to być praca np. nad pokonaniem lęku i wytworzeniem poczucia bezpieczeństwa, umacnianie wiary w siebie i własnej wartości (wbrew pozorom wiele osób ma z tym problem).
Jeżeli pomimo wytrwałej pracy twoje plany nie realizują się, musi istnieć przeszkoda na poziomie nieświadomym. Jeżeli masz np. problemy z nadwagą i wielokrotnie podejmowałaś próby schudnięcia bez efektu to znak, że albo robisz to niewłaściwie albo tkwi w twojej podświadomości jakieś przekonanie, które bojkotuje twoje wysiłki. Odkrycie go to kolejny krok w stronę uwolnienia się od problemu. Może to być np. przeświadczenie, że niebezpiecznie jest być atrakcyjnym.
Czy każdego można zahipnotyzować?Można zahipnotyzować każdego człowieka, który na to przyzwoli. Ważna jest relacja między hipnotyzerem i osobą hipnotyzowaną. Możliwa jest sytuacja, że człowiek nie poddaje się wpływom jednego hipnotyzera, ale dobrze współpracuje z innym. I nie jest to kwestia stosowanych technik tylko poczucia bezpieczeństwa wytworzonego w relacji.
Wahadełko, Kaszpirowski, manipulacja – to zwykle pierwsze skojarzenia, które mamy z hipnozą. Mam nadzieję, że odczarowałam negatywne skojarzenia (filmowe, sceniczne) związane z hipnozą 
Aktualnie jest ona stosowana w psychologii klinicznej i psychiatrii, jako jedna z metod diagnozowania i leczenia zaburzeń nerwicowych, bezsenności, zaburzeń lękowych, w terapii niektórych uzależnień. Istotną rolę może odegrać w leczeniu bólu: zarówno ostrego (bóle porodowe, znieczulenia stomatologiczne i przygotowanie do zabiegów chirurgicznych, migreny), jak i przewlekłego (np. łagodzenie bólu w chorobach nowotworowych oraz dolegliwości związanych z chemioterapią). Nie mam wątpliwości, że metoda ta może być z powodzeniem wykorzystywana do pomocy podopiecznym w ich problemach związanych ze zdrowiem 
Chętnie poznam Wasze doświadczenia w tym temacie.
Serdeczności 
